Η Χριστίνα Δημακογιάννη είναι καλλιτέχνης και ασχολείται με time-based media και με γλυπτικές εγκαταστάσεις. Πραγματεύεται τις έννοιες του χρόνου, του ίχνους και της μνήμης.Κύρια αναζήτησή της είναι η έννοια της απώλειας που υπάρχει αναπόφευκτα στο κύκλο της ζωής. Τί αφήνουμε πίσω μας, πώς ο χρόνος δρα πάνω σε αντικείμενα που ο καθένας μας νοηματοδοτεί με διαφορετικό τρόπο.Την απασχολεί έντονα η φθορά νοηματοδοτημένων αντικειμένων, όπως είναι τα παπούτσια, τα οποία μέσα από τη δουλειά της υπόκεινται σε μια διαδικασία αλλοίωσης της αρχικής τους μορφής η οποία είναι καταστροφική. Αυτό που την αφορά εξίσου, είναι το ίχνος που αφήνουμε πίσω μας, ποία μορφή παίρνει και πώς αυτό συντηρείται στη μνήμη του καθενός.Ταυτόχρονα, κινηματογραφεί λεωφορεία και κοντέινερ και εισάγει τον θεατή σε μία αέναη χρονικά προβολή. Μέσω του μοντάζ δεν υπάρχει αρχή, μέση και τέλος. Τονίζεται με αυτό τον τρόπο η επαναλαμβανόμενη διαδικασία που οδηγεί σε μια άχρονη αφήγηση.Συνοψίζοντας, μέσα στη δουλειά της τίθενται ζητήματα απώλειας και απουσίας. Το πώς εγγράφεται η μνήμη και λήθη πάνω σε αντικείμενα-σύμβολα που υποδηλώνουν την ανθρώπινη παρουσία. Γίνετε αναπόφευκτα μια αναφορά σε ζητήματα χρόνου και βιωμάτων.